By 
Η απαρχή της έννοιας της διαβούλευσης προσδιορίζεται στην Αθήνα του Περικλή, κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα . Ο Αριστοτέλης φαίνεται να είναι ο πρώτος θεωρητικός που ασχολήθηκε με την διαδικασία της δημόσιας συζήτησης και επιχειρηματολογίας. Στα «Πολιτικά» του υποστηρίζει ότι «η συν-διαβούλευση και η συναπόφαση των πολιτών μπορεί να είναι αποτελεσματικότερη ακόμη και από τις γνώμες των ειδικών».
Παρά το γεγονός ότι η διαβούλευση αποτελεί μία απο τις βασικές αρχές στην λειτουργία του Καλλικράτη (και πλέον και του Κλεισθένη), τόσο τυπικά (με την πρόβλεψη λειτουργίας Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης) όσο και ουσιαστικά στην πράξη δεν έχει λειτουργήσει ποτέ.
Συνήθως περιορίστηκε σε έναν διάλογο που έγινε για τα μάτια του …νόμου, για 3-4 μέρες, χωρίς καμία απο τις προτάσεις που κατατέθηκαν να έγινε ποτέ αποδεκτή, έστω και σε επίπεδο συζήτησης.
Μοιραία, αυτός ο διάλογος που δεν έγινε ποτέ συντεταγμένα, γίνεται αποσπασματικά στα social media. Εκεί όπου άνθρωποι που έχουν την γνώση, την αισθητική και την διάθεση να καταθέσουν τις σκέψεις τους, μπορούν να το πράξουν. Κάτι τέτοιο έκανε ο Κορίνθιος αρχιτέκτονας και στέλεχος της Κίνησης Πολιτών Βασίλης Αυλωνίτης, που κατέθεσε μια πρόταση για την πλατεία Περιβολάκια.
Είναι μια πρόταση ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα που βάζει στο επίκεντρο της συζήτησης όχι μόνο τα τεχνικά χαρακτηριστικά της πλατείας (επίστρωση εδάφους σε συγκεκριμένα σημεία), αλλά και την γενικότερη αντίληψη για την θέση της μέσα στο ιστορικό κέντρο της Κορίνθου.
Να τι είπε ο κ. Αυλωνίτης
“Περιβολάκια : άντε πάλι !
Για παραπάνω από μία δεκαετία με διάφορες παρεμβάσεις μου έχω υποστηρίξει την άποψη ότι τα Περιβολάκια πρέπει να ενσωματώσουν το Δικαστικό Μέγαρο και το Δημοτικό Σχολείο σε μία ενότητα που αφενός μεν θα αναβαθμίσει και αυτά τα ιστορικά κτίρια αφετέρου θα διπλασιάσει την έκταση το εμβαδόν της κεντρικής πλατείας της πόλης.
Οι μέχρι σήμερα σχεδιασμοί με διάφορες προφάσεις κινούνται στην ίδια μιζέρια των αντίστοιχων σχεδιασμών του 1928(!) με την στενόμακρη “πλατεία”.
Με την ευκαιρία της πιθανής επανεκκίνησης των έργων για τα Περιβολάκια επανέρχομαι και προτείνω:
– Να ξηλωθεί η άσφαλτος σε όποιο κομμάτι δρόμου περιλαμβάνεται ανάμεσα στους δρόμους Κολοκοτρώνη, Αδειμάντου και Ερμού και να διαμορφωθεί το οδόστρωμα με κυβόλιθους. Λοιπές διαμορφώσεις (και πράσινο) ώστε να ενοποιείται η εικόνα με τις υπόλοιπες ήδη δρομολογημένες, ευπρόσδεκτες.
– Στην ίδια λογική της ενοποίησης (του χώρου του Κέντρου) να ξηλωθεί η άσφαλτος της Δαμασκηνού σε όλο το πλάτος της Εθνικής Αντίστασης και κυβόλιθοι να ενοποιήσουν τον Φλοίσβο με τα Περιβολάκια με άξονα τον κεντρικό πεζόδρομο.
Πρόταση απλή, οικονομική και προσθετική στην αισθητική του Κέντρου της πόλης…“.
Αυτή ήταν η πρόταση του Βασίλη Αυλωνίτη. Με δεδομένο πως η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του έργου δίνει την ευκαιρία να εξετάσουμε εναλλακτικές που θα βελτιώσουν της τελική εικόνα, ας το έχουμε υπ όψιν μας.
Comments