Μπήκαμε στην Ανοιχτή Δομή. Ρωτήσαμε, ακούσαμε, είδαμε…

Οι πόρτες ήταν ανοιχτές. Περπατήσαμε με τους συναδέλφους συζητώντας. Κάτω χώμα, σκόνη και πιο δίπλα μια μπουλντόζα που ακόμα ίσιωνε το έδαφος, σε μιαν άκρη.

Η πρώτη σκέψη που έκανα είναι ότι στο καθαρό φως του ελληνικού ήλιου και στην ζέστη ακόμα κι η σκόνη και το χώμα δεν σε πειράζει πολύ. Αλλά όπου να ‘ναι θα έρθουν κι οι πρώτες βροχές. Αυτό το χώμα θα γίνει λάσπη κι αυτή θα κολλάει πάνω στα ρούχα των παιδιών, που τώρα παίζουν ανέμελα, και πάνω σε αυτήν θα κολλάνε τα παπούτσια τους.

Δεν ξέρω ποιες ήταν οι συνθήκες ζωής τους στο κτίριο που έμεναν στην πλατεία Βάθης (από εκεί είναι οι άνθρωποι που έφεραν χτες στην Κόρινθο), αλλά και εδώ οι συνθήκες απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν καλές. Όλα δείχνουν βιασύνη και προχειρότητα. Υπάρχουν, τουλάχιστον, ντουζιέρες με ζεστό νερό, χημικές τουαλέτες, αλλά και αρκετές βρύσες με πόσιμο νερό. Ψύκτης και κρύο νερό δεν υπήρχε ακόμα.

Η ανοιχτή δομή απλώνεται σε όλη την έκταση του ποδοσφαιρικού γηπέδου στο στρατόπεδο. Υπάρχουν 13 σκηνές που εκτείνονται αριστερά και δεξιά του γηπέδου, εκεί που θα ήταν φυσιολογικά η γραμμή του πλαγίου άουτ.

Από τις 13 σκηνές οι 12 είναι χωρισμένες σε 14 μικρά δωματιάκια –πρόχειρα τα μέτρησα σε 8τ.μ. το καθένα- που χωρούν μετά βίας τέσσερις κουκέτες, δηλαδή κάθε σκηνή έχει δυναμικότητα 56 άτομα. Συνολικά η Δομή μπορεί να φιλοξενήσει 672 ανθρώπους. Η 13^η είναι μαζί το διοικητήριο, το ΚΨΜ, ο παιδότοπος, πείτε το όπως θέλετε. Αυτή τη στιγμή πάντως δεν έχει τίποτα που να θυμίζει είτε διοικητήριο, είτε ΚΨΜ, είτε παιδότοπο. Είναι σχεδόν άδεια, αν εξαιρέσεις το μικρό γραφειάκι πάνω στο οποίο υπάρχει ένα φορητός υπολογιστής. Γύρω γύρω στέκονται σκόρπιες, μερικές καρέκλες. Τίποτα άλλο.

Οι σκηνές είναι μεγάλες, περίπου 25Χ15 μέτρα, και στηρίζονται σε έναν αλουμινένιο σκελετό, με τα «πόδια» χωμένα στο έδαφος και στο παχύ γεμάτο σκόνη τσιμέντο, που έχει αντικαταστήσει το πάτωμα. Τον “σκελετό” ντύνουν τεράστια, λευκά, πλαστικά πανιά. Οι σκηνές είναι πολύ ψηλές –αυτό είναι ίσως το μόνο θετικό- και μοιάζουν γερές και ανθεκτικές.

Στις άλλες δυο άκρες χάσκουν τα γκολπόστ, με τα δίχτυα χιλιοτρυπημένα. Πάνω τους είναι απλωμένα φρεσκοπλυμένα ρούχα –το ίδιο και στα σύρματα που περιβάλλουν την δομή στην νότια και δυτική πλευρά για να κρατήσουν μακριά τους 800 φυλακισμένους της κλειστής δομής.
Στο κέντρο της Δομής είναι ένας μεγάλος, γεμάτος ήδη, κάδος, από αυτούς που χρησιμοποιούν για μπάζα στις οικοδομές. Κάδοι απορριμμάτων δεν υπάρχουν. Όπως μας είπαν τα ευγενικά παιδιά από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΙΟΜ) οι κάδοι αναμένονται τις επόμενες ημέρες, καθώς ο Δήμος δεν είχε να διαθέσει και το πιθανότερο είναι πως θα αγοραστούν κάποιοι από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.  

Από τους περίπου 270 ανθρώπους που έφτασαν χτες είναι ζήτημα αν στην δομή το μεσημέρι ήσαν περισσότεροι από 20 με 30. Οι περισσότεροι έχουν φύγει έξω –για βόλτα; για επιστροφή στην Αθήνα; θα γυρίσουν πίσω; κανείς δεν ξέρει. Εδώ που τα λέμε δεν είναι κι εύκολο να μείνουν στην Δομή, ούτε τώρα που οι συνθήκες είναι καλές. Μέσα στις σκηνές η ζέστη σε πνίγει, δεν μπορείς να ανασάνεις. Έξω από αυτές ο ήλιος σε χτυπάει κατακούτελα. Σκιές δεν υπάρχουν πολλές, είναι λίγες, δεν χωράνε 270 ανθρώπους. Και δεν έχει τίποτα να κάνεις εκεί.

Η πιθανότητα ότι οι περισσότεροι που ήρθαν χτες έφυγαν και δεν θα επιστρέψουν ενισχύεται και από το γεγονός ότι -απ’ όσο είδαμε- μόνον οι δύο σκηνές έχουν πληρότητα. Άρα αυτή την στιγμή φαίνεται να παραμένουν εκεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, περίπου 100 άνθρωποι από τους 270 που έφτασαν την Πέμπτη.

Ο χαρακτήρας της δομής είναι πολυφυλετικός. Τα παιδιά του ΙΟΜ δεν ήξεραν να μας πουν με βεβαιότητα από ποιες περιοχές είναι οι διαμένοντες.

Μιας και είπαμε για τα «παιδιά του ΙΟΜ» είναι περίπου 20 άτομα, σχεδόν όλοι κάτω των 30, πολύ ευγενικά, υπομονετικά και με εμπειρία τα περισσότερα. Μένουν στην Δομή μέχρι τις 4 το απόγευμα και μετά φεύγουν, χωρίς να μένει κάποιος πίσω. Αν συμβεί οτιδήποτε; Οι πρόσφυγες τα βγάζουν πέρα μόνοι τους, όπως άλλωστε έχουν μάθει να κάνουν όλα αυτά τα χρόνια. Υπάρχουν πάντως, οδηγίες και τηλέφωνα σε αναρτημένους πίνακες σε κάθε σκηνή, στα αραβικά και τα αγγλικά, με τα τηλέφωνα του ΙΟΜ, του Χαμόγελου του Παιδιού, της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής κ.λπ.

Φαγητό σερβίρεται μέσω εταιρείας κέτερινγκ τρεις φορές την ημέρα: πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. Τις πρώτες μέρες είναι ένα μενού για όλους, αλλά θα γίνει προσπάθεια να διαμορφωθεί ένα μενού αναλογα με την ηλικία, την φυλή και την θρησκευτική συνείδηση των ανθρώπων που τελικά θα μείνουν στην Δομή.    

Κανείς δεν ξέρει πόσο καιρό θα μείνουν οι άνθρωποι αυτοί στην Κόρινθο. Καθώς αποτελούν μιαν ιδιαίτερη περίπτωση -τώρα καταγράφονται για πρώτη φορά και μπαίνουν σε διαδικασία αίτησης ασύλου- ίσως χρειαστεί να φιλοξενηθούν για καιρό, όσοι τουλάχιστον αποφασίσουν να παραμείνουν.