Ο κύριος Ιλό και ο κύριος Τατί…

Το ποιος είναι ποιος δεν υφίσταται σαν απορία. Όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι ο Σαρλό και ο Πήτερ Σέλερς ο επιθεωρητής Κλουζό, έτσι και ο Ζακ Τατί θα είναι πάντα ο κύριος Ιλό. Εκείνος ο ψηλόλιγνος κύριος με τη γκαμπαρντίνα και την πάντα σβηστή πίπα στο χέρι, που σε κοιτά με ένα φόβο και που ποτέ τελικά δεν θα μάθεις ποιος πραγματικά είναι. Και ας είναι μία από τις πιο ανατρεπτικές κινηματογραφικές φυσιογνωμίες…

Αυτό άλλωστε ήταν και η μεγάλη επιτυχία του Ζακ Τατί. Ότι έκανε τον κύριο Ιλό έναν εντελώς άγνωστό και πολύ γνωστό μας άνθρωπο…

Ο Ζακ Τατί (Jacques Tati), γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1907 στο Παρίσι και μεγάλωσε σε μια πολυπολιτισμική οικογένεια, με Ρώσο πατέρα και Ολλανδέζα μητέρα.

Παρά το γεγονός ότι γύρισε συνολικά μονό έξι μεγάλες ταινίες -σε πέντε από τις οποίες παίζει το ρόλο του Κυρίου Ιλό (Monsieur Hulot)- τις οποίες και σκηνοθέτησε, θεωρείται σήμερα ένας από τους πρωτοπόρους του κινηματογράφου.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του θεωρείται η ταινία «Mon Oncle» (Ο Θείος μου) στην οποία ο Monsieur Hulot είναι ο αγαθός συμπέθερος σε μια οικογένεια βιομηχάνων. Σε μια κοινωνία παριστάνει το άτομο μιας παλαιάς εποχής και η άγνοιά του των νέων συνθηκών κρίνει με πολύ χιούμορ τις νέες καταστάσεις.

Η ταινία σημειώνει μεγάλη επιτυχία και έχει σαν αποτέλεσμα την επόμενη, το Playtime , στο οποίο περιγράφεται το Παρίσι του μέλλοντος.

Από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι φυσικά και το Les Vacances de Monsieur Hulot (Οι διακοπές του Κυρίου Ιλό).

Το τελευταίο του μεγάλο έργο ήταν η πολύ κωμική ταινία Traffic, όπου ο Hulot είναι ένας βιομηχανικός σχεδιαστής, που δουλεύει για μια εταιρία οχημάτων και κατά την διάρκεια της οργάνωσης μιας έκθεσης κάποια πράγματα πάνε στραβά.