Θλίψη: έφυγε από την ζωή ο Δάσκαλος και ποιητής Τάκης Μιχόπουλος

Μια μεγάλη μορφή των κορινθιακών γραμμάτων και της κορινθιακής εκπαίδευσης, ο δάσκαλος και ποιητής Τάκης Μιχόπουλος έφυγε χτες από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών.
Ο Τάκης Μιχόπουλος σπούδασε μερικά χρόνια Φυσική, αλλά τελικά πήρε πτυχίο Μαθηματικού από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής σε φροντιστήρια της Αθήνας, στο Γυμνάσιο Ξυλοκάστρου και στη συνέχεια ίδρυσε φροντιστήριο στο Ξυλόκαστρο, όπου ασχολήθηκε κυρίως με τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Ως φροντιστής δίδαξε κυρίως τα χόμπι του, τη φυσική και την έκθεση και μετέτρεψε το Ξυλόκαστρο σε μικρό Πανεπιστήμιο.

Άρχισε να γράφει ποίηση σε ηλικία 40 ετών περίπου. Είναι ο δημιουργός των μεγάλων ποιητικών βραδιών της Κορακοφωληάς, όπου χιλιάδες άνθρωποι, μέσα σε θεϊκή φύση, κάτω από το φεγγάρι έζησαν ώρες αξέχαστες, καταχειροκροτώντας τον άξιο ποιητικό λόγο.
Παντρεμένος με τη Γιάννα Σταθακοπούλου, απέκτησαν δύο παιδιά και έχουν δύο εγγόνια. Η σύζυγός του τού έχει συμπαρασταθεί ουσιαστικά τόσο στην ποιητική του δημιουργία, όσο και στην οργάνωση των βραδιών της Κορακοφωληάς.
Η Κορακοφωληά κράτησε 25 ολόκληρα χρόνια και τελείωσε χωρίς να φθίνει, πάντα σε έξαρση. Ο Τάκης Μιχόπουλος έκανε και άλλες ιστορικές ποιητικές εμφανίσεις στο Ξυλόκαστρο και πέρα από αυτό.

Όπως γράφει ο Θανάσης Πάνου στον πρόλογο του βιβλίου του “Ο χορός των ποιητών”, που είναι αφιερωμένο στον Μιχόπουλο “ο λόγος του μοιάζει να έρχεται απ’ ευθείας από την αρχαία Ελλάδα – με ένα τρόπο χρησμικό – αμόλυντος από τα πλέγματα του δυτικού πολιτισμού.
Σε όλο το έργο του διακρίνεται καθαρά η δυναμική αναζήτηση της υγείας. Το ίδιο υγιές πρότυπο ήταν και η παιδαγωγική του μέθοδος που γαλούχησε γενιές ολόκληρες μαθητών που είχαν την τύχη να ζήσουν κοντά του. Όταν ωρίμασε η ιδέα, περί αυτού του εγχειρήματος, ένας φίλος μου και μαθητής του Τάκη Μιχόπουλου με ρώτησε : « είμαι περίεργος πως θα καταφέρεις να ξεδιπλώσεις το νήμα της Μιχοπουλικής ποίησης! Το εγχείρημα πιστεύω ότι είναι αρκετά δύσκολο. Είναι ποίηση της γης, χωμάτινη, αν τα κάνεις μούσκεμα, θα πνιγείς στην λάσπη!» (λες να κυριολεκτούσε;) Συμφωνώ. Ένα όμως είναι βέβαιο. Το φόντο των σχολικών χρόνων είχε τρομακτική σημασία στην εκφραστική μας εξέλιξη. Έτσι, η απόπειρα αυτή, που στην αρχή αγκυλώνει, στην συνέχεια σε μαλακώνει, με την ελαφρότητα του χρόνου που επιβάλλει ο ειρμός των εφηβικών αναμνήσεων.

Ο Δάσκαλος αναστάτωσε την εφηβεία μας, παραβίασε τους στατικούς νόμους της εκπαίδευσης, κατήργησε το συντηρητικό πρότυπο για τον καθηγητή και αυτά, μόνο και μόνο, για να αφουγκραστούμε , να αισθανθούμε , να οξύνουμε τις διανοητικές ικανότητες μας , αλλά και να εμπιστευτούμε δημιουργικά την διαίσθησή μας. Αν και μαθηματικός, μέσα από το μάθημα της έκθεσης, συνέδεσε την ποίηση με τον σφυγμό της ίδιας μας της ύπαρξης. Μας έδωσε ένα κλειδί παραπάνω για να ανοίξουμε και «άλλη πόρτα» , άλλο πέρασμα, προς την ουσία της υπάρχουσας γνώσης, αλλά και για να αντιμετωπίσουμε το έλλειμμά της, το άγνωστο…”.

Ο Τάκης Μιχόπουλος, έξω από τις λεγόμενες εκφραστική και θεματική, προτείνει «τρίτον τι» εσωτερικότερο και ουσιαστικότερο που ονομάζει «αίμα» της ποίησης. Χαρακτηριστικά λέει: Πέρα από το δέρμα και το θέμα υπάρχει το αίμα του λόγου. Αυτό μαστίζεται από αρρώστιες του «πολύ πολιτισμένου» που, από δρόμους μη καθαρά ορατούς, φθάνουν και στην καθημερινή ζωή. Συντελούν στην πλαστικοποίηση της. Ανατρεπτικός και μονάδα ξεκάθαρη, έξω από την «αταυτοτική ποιητική κοινωνία» του καιρού του, με λόγο λιθαρένιο τσεκούρι, «τοπικός και πανανθρώπινος» βυθίζει τις ρίζες του στην αρμονία ανάμεσα στο χώμα – μάνα γη – και στο πνεύμα. Αυτή η αρμονία δε συγχωρεί κατασκευές, αριστοκρατικότητες, ανιαρούς εντυπωσιασμούς, κακόφερτες μιμήσεις, επιδείξεις βαθύνοιας και λιτότητας, εμπορικές επαναστατικότητες… Θεώρησαν ανανέωση την απομάκρυνση από τον άνθρωπο. Τελικά,
«έριξαν τα φράγματα που χωρίζουν το Λόγο από το κενό» «Βοηθάτε να δώσουμε χώμα στο πνεύμα».

(Οπισθόφυλλο από την επιλογή «Κορακοφωληά» Δ’ έκδοση)