Το Γυμνάσιο της Κορίνθου τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του (1873-1884)

Ματθαίου Χ. Ανδρεάδη (Μέρος Δ ΄ τελευταίο)

Δημήτρης Βούλγαρης πρωθυπουργός κατά την ίδρυση του Γυμνασίου.

Ζ. ΤΟ ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΤΙ­ΚΟ ΠΡΟ­ΣΩ­ΠΙ­ΚΟ

Το 1875 με­τα­τέ­θη­καν απ’ το Γυ­μνά­σιο Κο­ρίν­θου στα Γυ­μνά­σια: Πα­τρών ο Σ. Δε­λού­κας, Τρι­πό­λε­ως ο Ι.Γ. Πα­νό­που­λος, Κα­λα­μών ο Δ. Δου­κά­κης και στην Κό­ριν­θο ο Π. Μου­σχού­της (στη θέ­ση του ο­ποί­ου, τε­λι­κά, διο­ρί­σθη­κε ο Ζ. Νι­κο­λα­ΐδης “πα­λαιός των η­με­ρών σχο­λάρ­χης”), απ’ τον Πύρ­γο ο Ι. Βορ­τσέ­λας ως Γυ­μνα­σιάρ­χης και ο Π.Ι. Πα­πα­να­στα­σί­ου.

Το 1876 σε ο­λό­κλη­ρη τη χώ­ρα υ­πη­ρε­τού­σαν 145 κα­θη­γη­τές (σε 23 Γυ­μνά­σια), στην Κό­ριν­θο δε οι α­κό­λου­θοι ε­πτά:

Ιω. Βορ­τσέ­λας Γυ­μνα­σιάρ­χης, Πέ­τρος Βρυώ­νης, Δημ. Πο­ριώ­της, Α­ντων. Βε­νι­ζέ­λος, Γε­ώρ­γ. Κα­μα­ριώ­της, ε­πί­σης η κα­θη­γή­τρια Ει­ρή­νη Α. Πι­καί­ου και ο Α­να­στ. Ι. Πι­καί­ος, κα­θη­γη­τής της Γαλ­λι­κής, απ’ το 1874. Ο τε­λευ­ταί­ος τη χρο­νιά αυ­τή (1876) κα­τη­γο­ρή­θη­κε “ως η­μι­μα­θής της Γαλ­λι­κής, καθ’ ο Αλ­βα­νός” και ό­τι “διά α­πρε­πούς συ­μπε­ρι­φο­ράς του δι­ή­γει­ρε την κοι­νήν α­γα­νά­κτη­σιν” στην Κό­ριν­θο. Στη θέ­ση του διο­ρί­σθη­κε ο Π. Βά­γνερ.

Το 1878 στο Γυ­μνά­σιο Κο­ρίν­θου φοι­τού­σαν μα­θη­τές 70 (Κο­ρίν­θιοι και από άλ­λα μέ­ρη της χώ­ρας), 86 το 1879 και 92 το 1880, ε­νώ υ­πη­ρε­τού­σαν ε­πτά κα­θη­γη­τές, μα­ζί με τον Γυ­μνα­σιάρ­χη Π. Μου­σχού­τη, στη θέ­ση του ο­ποί­ου, με­τα­τε­έ­ντος στον Πύργο Η­λεί­ας, το­πο­θε­τή­θη­κε, με με­τά­θε­ση απ’ το Ναύ­πλιο ο Ν. Πε­τρής.’

και έ­ξι κα­θη­γη­τές.

Δη­μό­σιο γυ­μνα­στή­ριο στην Κό­ριν­θο άρ­χι­σε να λει­τουρ­γεί το 1884. Με την α­πό 9.1.1884 α­πό­φα­ση του υ­πουρ­γού Εκ­κλη­σια­στι­κών και Δη­μο­σί­ας Εκ­παι­δεύ­σεως Δ.Σ. Βουλ­πιώ­τη εί­χε α­να­τε­θεί η δι­δα­σκα­λί­α της γυ­μνα­στι­κής του γυ­μνα­στη­ρί­ου Κο­ρίν­θου στον κα­θη­γη­τή του ε­κεί Γυ­μνα­σί­ου Δημ. Κον­δύ­λη, που εί­χε τα προ­σό­ντα του γυ­μνα­στού “ε­πί μη­νιαί­ω ε­πι­μι­σθί­ω δραχ­μών 50, συμ­φώ­νως προς τον πε­ρί ε­πι­μι­σθί­ων νό­μον”.

Η. ΜΑ­ΘΗ­ΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟ­ΡΙΝ­ΘΟΥ Α­ΣΚΟΥ­ΝΤΑΙ ΣΤΡΑ­ΤΙΩ­ΤΙ­ΚΑ

Το 1862 εί­χε κα­θιε­ρω­θεί η ο­πλα­σκί­α των φοι­τη­τών στο Πα­νε­πι­στή­μιο και εί­χαν ε­πα­να­φερ­θεί οι γυ­μνα­στι­κές α­σκή­σεις των μα­θη­τών στα σχο­λεί­α μέ­σης εκ­παι­δεύ­σε­ως, ε­νώ το 1871 έ­γι­νε υ­πο­χρε­ω­τι­κή η θε­ω­ρη­τι­κή και πρα­κτι­κή στρα­τιω­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α των μα­θη­τών των σχο­λαρ­χεί­ων και Γυ­μνα­σί­ων. Ει­δικώ­τε­ρα, εί­χε προ­βλε­φθεί, ό­τι μα­θη­τές που εί­χαν υ­περ­βεί το 14ο έ­τος της η­λι­κίας, ορ­γα­νω­μέ­νοι, α­νά­λο­γα προς τον α­ριθ­μό τους, σε ου­λα­μούς, λό­χους και τάγ­μα­τα, τέσ­σε­ρις φο­ρές την ε­βδο­μά­δα υ­πο­χρε­ώ­νο­νταν, φέ­ρο­ντας στρα­τιω­τι­κές στο­λές, να εκ­παι­δεύ­ο­νται θε­ω­ρη­τι­κά και πρα­κτι­κά στα γε­μί­σμα­τα και τις ριπές ό­πλου, κα­θώς και στις α­σκή­σεις εκ­στρα­τεί­ας, α­πό αν­θυ­πα­σπι­στή προ­γυ­μναστή, βο­η­θού­με­νο απ’ τους κα­θη­γη­τές η­λι­κί­ας κά­τω των 45 ε­τών και α­πό μα­θη­τές της α­νω­τέ­ρας τά­ξε­ως. Οι κα­θη­γη­τές, λε­γό­με­νοι “βαθ­μο­φό­ροι α­ξιω­μα­τι­κοί” και οι βο­η­θοί-μα­θη­τές, θε­ω­ρού­με­νοι, εν προ­κει­μέ­νω, “υ­πα­ξιω­μα­τι­κοί”, έ­πρε­πε να έ­χουν υ­πο­στεί σχε­τι­κή προ­κα­ταρ­κτι­κή στρα­τιω­τι­κή εκ­παί­δευ­ση. Διοι­κη­τή τους εί­χαν τον διευ­θυ­ντή του σχο­λεί­ου, α­ντι­προ­σω­πευό­με­νο στις έ­νο­πλες συ­να­θροί­σεις απ’ τον στρα­τιω­τι­κό προ­γυ­μνα­στή.

Στο σχο­λαρ­χεί­ο Κο­ρίν­θου το 1871 το­πο­θε­τή­θη­κε ως προ­γυ­μνα­στής ο ανθυ­πα­σπι­στής του στρα­τού Ξε­νο­φών Λο­γο­θε­τό­που­λος. Με­τά την ί­δρυ­ση του Γυμνα­σί­ου Κο­ρίν­θου ε­πε­ξε­τά­θη­σαν οι α­σκή­σεις και στα γυ­μνα­σιό­παι­δα. Τον Φεβρουά­ριο 1877 οι στρα­τιω­τι­κές α­σκή­σεις των μα­θη­τών του Γυ­μνα­σί­ου Κο­ρίν­θου έγι­ναν υ­πό την ε­πι­τή­ρη­ση του υ­πο­λο­χα­γού Ο­ρει­νού, πα­ρό­ντων του λο­χα­γού Τουρνα­βί­τη, του Γυ­μνα­σιάρ­χη και των κα­θη­γη­τών. Οι α­σκή­σεις αυ­τές “α­πέ­δειξαν κα­θα­ρώς, ό­τι η εν Κο­ρίν­θω μα­θη­τι­κή νε­ο­λαί­α σπου­δαί­ως φι­λο­τι­μεί­ται και πε­ρί τα στρα­τιω­τι­κά γυ­μνά­σια”, έ­γρα­φε ο Κο­ριν­θια­κός τύ­πος.

Την 25.10.1877 ε­πει­δή η κα­τά­στα­ση του στρα­τού δεν ε­πέ­τρε­πε α­πό­σπα­ση αξιω­μα­τι­κών κλπ., η κυ­βέρ­νη­ση Κ. Κα­νά­ρη α­νέ­βα­λε για τον ε­πό­με­νο χρό­νο τις στρα­τιω­τι­κές α­σκή­σεις των μα­θη­τών, μέ­τρο προ­σω­ρι­νό, που δια­τη­ρή­θη­κε αρ­κε­τό χρό­νο. Το μά­θη­μα των στρα­τιω­τι­κών α­σκή­σε­ων, που ε­πα­νήλ­θε το 1882, ι­διαί­τε­ρα δε­ξιό­τη­τος κα­τά ο­μά­δες και πει­θαρ­χί­ας, ε­πε­ξε­τά­θη και στα ι­διο­συ­ντή­ρη­τα Γυ­μνά­σια και στα Δι­δα­σκα­λεί­α, οι μα­θη­τές των ο­ποί­ων έ­φε­ραν υ­πο­χρε­ω­τι­κά ομοιό­μορ­φο χι­τώ­νιο α­πό λι­νό ύ­φα­σμα και “πι­λί­σκο”.