By ΤΟΥ ΛΑΜΠΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ (Μέρος γ΄)
Μετά τους λόγους τούτους του Γέρου, είπεν αυτώ ο Κρεββατάς ή ο Παπαφλέσσας:
«Αρχιστράτηγε! διάταξε και όπου θέλεις πηγαίνομεν, η Πατρίς εις τον λαιμόν σου κρέμαται».
Κατά τον Υπασπιστή του Κολοκοτρώνη Φωτάκο, ο πάμπλουτος προύχοντας του Μιστρά και αγνός πατριώτης Παν. Κρεββατάς προσφέρθηκε να του δώσει αμέσως «ένα μιλιούνι γρόσια δια τας ανάγκας του πολέμου».
– Αϊ! φίλε μου, του είπεν ο Κολοκοτρώνης, γρόσια τώρα εγώ δεν χρειάζομαι, θέλω όμως στρατιώτας και πολεμοφόδια και τροφάς! Γράψε εις την επαρχίαν σου τον Μιστράν να τα φέρουν!
Και ούτως έγινεν. Αμέσως λοιπόν, ο Κρεββατάς έγραψε και ήλθαν τα πάντα· πολεμοφόδια, στρατιώται και λοιπά».
Στο Ταβούλι συναντήθηκε ο Κολοκοτρώνης και με τον Κόντε Μεταξά, τον Σ. Παπαλεξόπουλο και τον Ανδρέα Καλαμογδάρτη, απεσταλμένους από τον Αντιπρόεδρο του Εκτελεστικού, Θάνο Κανακάρη για να μιλήσουν «περί ενώσεως». Δακρυσμένος ο Μεταξάς είπε στον Γέρο:
– Τι στοχάζεσαι Κολοκοτρώνη; Ο χαμός της Πατρίδος σού φέρει τιμήν. Εις τούτο ο λαός τι φταίει; Οι άλλοι φεύγουν, κρύβονται, δεν μένει εις αυτούς τίποτε».
Λίγη ώρα αργότερα συναντήθηκε και με τους άλλους οπλαρχηγούς στου Αγά πασά το Χάνι. Όλοι είχαν χάσει τη φωνή τους από το φόβο. Πήρε τότε ένα γράμμα «επείγον», που επεχείρησε να το διαβάσει ο γραμματικός του Υψηλάντη «και δεν ημπόρεσεν από το βράχνιασμα ούτε λέξιν να είπει. Το επήρεν έπειτα ο Υψηλάντης να το διαβάσει, αλλ’ αυτός επειδή ήτο αδύνατος η φωνή του και βραχνιασμένος δεν ακούετο. Τώρα, του λέγει ο Κολοκοτρώνης, το διώρθωσες καλλίτερα, όσο να διαβάσεις το εμπροσθινό ξεχνούμε το πισινό· άφησέ το να το διαβάσει κανένας άλλος και μας έπιασαν τα γέλια.
Δια γέλια είπαν τινες του Κολοκοτρώνη, είμεθα; Και διατί, είπεν, είμεθα;
Τα εχάσατε με δέκα παληότουρκους; Έχετε υπομονή και σε ολίγαις ημέραις θα τους στενοχωρήσω πουθενά και θα τους κάμω να χάσουν τα αυγά με τα καλάθια. Τι ήθελαν οι Μουρτάτιδες εις τον Μοριά όπου ήλθανε;».
Σε όλα τα λόγια του ο «Γέρος» προσπαθούσε να δίνει θάρρος και να παρουσιάζει τη δύναμη των Τούρκων ασήμαντη. Χαρακτηριστικά ήσαν και τα λόγια, που είπε στον Ρήγα Παλαμίδη, που φεύγοντας από τα Μεγάλα Δερβένια σκόρπιζε τον πανικό λέγοντας πως πλάκωσαν στο Μοριά μιλιούνια Τούρκοι.
«Τι να σου ειπώ, σε έχω αδελφόν κατά πνεύμα (διότι ο πατήρ τού Ρήγα είχε βαπτίσει τον Κολοκοτρώνην). Ό,τι έγινε τώρα, του είπεν, ο αρχηγός, έγινε. Πήγαινε εις την Τριπολιτσάν να συμβοηθήσης την Γερουσίαν και να της ειπείς να μη φοβηθεί και φύγει, και αφού εξασφαλίσεις την φαμίλια σου να ετοιμασθείς να έλθεις εις τον πόλεμον· αλλά πρόσεχε να μην λέγεις το πλήθος των Τούρκων και δειλιάζει ο κόσμος και να εμψυχώνεις τους ανθρώπους».
Στον Αχλαδόκαμπο έγινε το πρώτο Πολεμικό Συμβούλιο των οπλαρχηγών με την προεδρία του «Αρχηγού» Θεοδ. Κολοκοτρώνη, που αυτοσχεδιάζοντας με σοφό τρόπο, εξέθεσε το σχέδιό του, που εγκρίθηκε από όλους τους άλλους (10 Ιούλη 1822).
Σύμφωνα με το σχέδιο του Κολοκοτρώνη, έπρεπε πρώτα- πρώτα να καταληφθεί από τούς Έλληνες το Φρούριο του Άργους Λάρισα, πράγμα που θα συντελούσε στο να χρονοτριβήσει ο Δράμαλης στο Άργος, ώστε στο μεταξύ να συμπληρωθεί η ελληνική επιστράτευση.
Ταυτόχρονα θα αποκρύβονταν τα ποίμνια και θα καταστρέφονταν με φωτιά όλα τα αθέριστα χωράφια, ώστε όταν εξαντλούσε τις τροφές και τις ζωοτροφές του ο Δράμαλης να μη βρίσκουν, άνθρωποι και ζώα, ούτε σημάδι από τροφή.
Παράλληλα έπρεπε να καταληφθούν οι Μύλοι, επίκαιρο στρατηγικό σημείο, που θα διευκόλυνε την επικοινωνία από ξηρά και θάλασσα και την τροφοδότηση των Ελλήνων, για την συγκέντρωση στρατού και πολεμοφοδίων και για την πιο αποτελεσματική πολιορκία του Αναπλιού.
Ακόμα αποφασίστηκε να καταληφτεί αμέσως και το Κεφαλάρι (Ερασίνος).
Συνεχίζεται
Comments