ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΙΣΤΟΡΙΑΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ (ΜΕΡΟΣ Γ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

0

ΤΟΥ ΛΑΜΠΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ

Η νίκη των Ελλήνων, στην Περαχώρα είχε διπλό όσο και σημαντικό αποτέλεσμα: Έκαμε ακόμα περισσότερο απελπιστική την κατάσταση των πολιορκημένων Τούρκων της Κορίνθου, που διεπίστωσαν ότι τα Δερβένια των Γερανείων ήσαν απόρθητα και δεν έπρεπε να ελπίζουν ότι μπορούν να διαφύγουν από εκεί ή να περιμένουν βοήθεια από τα στρατεύματα του Χουρσίτ, από την Ρούμελη. Πραγματικά ύστερα από το “τράκο” της Περαχώρας οι Τούρκοι της Κορίνθου δεν απετόλμησαν άλλη απόπειρα, για να διαπεραιωθούν στη Ρούμελη. Περιωρίσθηκαν μέσα στην Κόρινθο, για να αφανισθούν – οι περισσότεροι – από την πείνα και τις λοιμικές αρρώστιες. Απ’ όλο το Στρατό του Δράμαλη, μόλις 2.500 Τούρκοι ξέφυγαν προς την Πάτρα, αφού πλήρωσαν σημαντικό φόρο αίματος σε σύγκρουσή τους με τους Έλληνες, στην γνωστή μάχη της Ακράτας. Και ο ίδιος ο φοβερός Σερασκέρης Δράμαλης, από την απελπισία του, προσβεβλημένος από ελονοσία πέθανε στην Κόρινθο.

Παράλληλα από την νίκη των Ελληνικών όπλων στην Περαχώρα, πήραν περισσότερο θάρρος και ενισχύθηκε το μαχητικό πνεύμα των Ελλήνων αγωνιστών των νησιών του Αργολικού καθώς και των πολιορκημένων του Ναυπλίου.

Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω γράμμα:

“Φιλογενέστατοι πρόκριτοι της νήσου Ύδρας. Εν καιρώ έλαβον το φιλογενέστατόν σας δάτας 23 πλέοντος.

Οι εν Περαχώρα Τούρκοι προ της χθες υπέστρεψαν μετά των καραβίων τους αύθις εις Κόρινθον. Τον σκοπόν τους αγνοούμεν. Όλαι αι αναγκαίαι θέσεις είναι καλώς προφυλαγμέναι. Εις Περαχώραν όμως τους έδωσαν καλόν τράκον οι δικοί μας.

Εν Μύλοις Ναυπλίου τη 24-9-1822

Ο δούλος σας

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ”

Ο Αρχηγός του Στρατοπέδου των Δερβενίων Διον. Ευμορφόπουλος, με την μετριοφροσύνη σεμνού ήρωα, αναφέρει στα «Απομνημονεύματά» του, τα λίγα αυτά λόγια:

«Αφού διέμεινε εις Δερβένια, ο στρατός του Δράμαλη απεπειράθη πολλάκις να διευθυνθεί προς το μέρος των Δερβενίων, αλλ’ απέτυχε, απεφάσισαν δε μετά ταύτα να διευθυνθεί ο στρατός ούτος εις Πάτρας, όστις φθάσας μέχρι της Ακράτας, έδωκε τέλος, το οποίον είναι γνωστόν τοις πάσι».

Αλλά πολύ αποκαλυπτικά για την μάχη της Περαχώρας είναι δυο γράμματα: Ένα του γενναίου όσο και σεμνού Ήρωος Νικηταρά και άλλο ένα, των Υδραίων προκρίτων προς τον Νικηταρά.

Με την χαρακτηριστική του σεμνότητα και με τον άδολο πατριωτισμό, που πάντοτε τον διέκρινε, γράφει ο θρυλικός Νικήτας – ο νεότερος αυτός «Αχιλλεύς» της εθνεγερσίας του 21:

«Φιλογενέστατοι πρόκριτοι της νήσου Ύδρας,

Δεν σας είναι άγνωστος, στοχάζομαι, ο ερχομός των εχθρών εις Περαχώραν δια τε θαλάσσης και ξηράς, τους οποίους και κτυπήσαντες οι Έλληνες τους μεν δια ξηράς επέστρεψον, εκείνους δε δια θαλάσσης, μη δυνηθέντες προχώρησαν εισερχόμενοι εις (το) χωρίον και ενώ είχαν αρχίσει λεηλατούντες και καίοντες, φθάνον το σταλέν παρά Δερβενίων ιμντάτι, έφερον αυτούς με φθοράν των εις την ακροθαλασσίαν όπου και έμειναν δύο ημέρας, μη δυνηθέντες να τους κάμωσι περισσότερον…

Ερχόμενος δε και εγώ την Τρίτην με μερικούς άλλους ακόμη και κτυπώντες τους, άρχισαν και με ολίγην φθοράν των ιμβαρκαρίσθησαν επιστρεφόμενοι εις Κόρινθον.

Ηθέλαμεν βέβαια αδελφοί τους θυσιάσει όλους, αν τα των εχθρικών πλοίων τα σμιδράλια δεν μας έβλαπτον, τα οποία και μέχρι της γης εστέκοντο.

Ευχής έργον ήθελεν είσθε εις εκείνην την εποχήν ευρίσκοντο τρία μόνον πλοία Ελληνικά, επειδή ύστερον αφ’ ου ηθέλαμεν αφανίσει όλους τους εις ξηράν και ζώντα ηθέλαμεν λάβει τα εχθρικά πλοία, όντα όλα δέκα και αυτά του καμπανιού, εκτός ενός κορβέτου και δύο ιμπρικίων, κάτι τι μεγαλύτερα των άλλων, πλην αδύνατα και πεφοβισμένα δι’ όλου, ως από τέσσαρους Ρόδιους είχαν έβγει από τα ίδια πληροφορήθημεν, οίτινες και από Σαλαμίνα έρχονται εις τα αυτούθε. Εγώ δε πληροφορηθείς ότι από το μέρος Ζητουνίου κατά το παρόν δεν είναι τόσον μέγας φόβος και αφήσας εις Δερβένια τον γενναιότατον αδελφόν χιλίαρχον κύριον Παναγ. Κεφάλαν με αρκετούς Πελοποννησίους απερνώ εις Τριπολιτσάν δια πολλάς ανάγκας της Πατρίδος και το περισσότερον δια να κάμωμεν, τίποτε εις τους εν Κορίνθω εχθρούς, το οποίον και να γίνει συγχρόνως με τον ερχομόν των Ελληνικών πλοίων σας, ώστε να εμπορέσωμεν να ελευθερωθώμεν και από αυτήν την πληγήν και ο Κύριος να γίνει βοηθός. Μην με υστερήσετε περικαλώ το ό,τι νέον έχετε, το περισσότερον δε περί του εχθρικού στόλου, πού ευρίσκεται και τι κάμνει. Ευρισκόμενος δε χωρίς τι νεώτερον με την επιθυμίαν ανταποκρίσεώς σας σάς ασπάζομαι και μένω.

Εκ του Πόρου τη 2 Οκτωβρίου 1822

Ο αδελφός σας

ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ»

Πολύ σωστά υποστηρίζει στο γράμμα του ο Νικηταράς, ότι εάν υπήρχαν και τρία μόνον Ελληνικά πλοία στον Κορινθιακό, η νίκη της Περαχώρας θα ολοκληρωνόταν με τον τέλειον αφανισμό του Τουρκικού στρατού, όσον και με τη σύλληψη των δέκα αξιόλογων Τουρκικών πλοίων, πράγμα που παραδέχονταν οι πρόκριτοι της Ύδρας, όπως φαίνεται από το απαντητικό γράμμα τους προς τον Νικηταρά:

«Γενναιότατε Αρχηγέ κύριε Νικήτα Σταματελόπουλε,

Γνωστή μάς έγινεν η απόπειρα των εν Κορίνθω Τούρκων κατά της Περαχώρας και ότι γενναίως αντιστάντες εις αυτούς οι Έλληνες τους απεδίωξαν με φθοράν των και τους κατήσχυναν κυνηγώντας τους έως το παράλιον εις το οποίον φθάσας η γενναιότης σας, τους εβιάσατε τέλος πάντων να έμβωσι πάλιν εις τα πλοία των και να επιστρέψωσιν εις την Κόρινθον. Γνωρίζομεν καλώτατα ότι ει μεν ευρίσκοντο εκεί Ελληνικά πλοία και τα εχθρικά ήθελον κυριεύσωσι και τους εν αυτοίς Τούρκους ήθελον αιχμαλωτίσει…

Από Ύδρας τη 3 8)βρίου 1822

Οι Πρόκριτοι της Νήσου Ύδρας»

Στην επιτυχία των ελληνικών όπλων στην Περαχώρα συνέβαλε πολύ και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με το ηρωϊκό Ρουμελιώτικο σώμα του που απηθανάτισε μ’ αυτούς τους στίχους του ο ποιητής Αλεξ. Σούτσος:

«Εις την Γεράνειαν επεκτάθη

Του Οδυσσέως μακρά η σπάθη

Προς τας παρόδους της Μεγαρίδος

και Κορινθίας υψιπετών

εστάθη πρόμαχος της Πατρίδος

εν μέσω δύο αυτός στρατών.

Εις τα υψώματα, όπου κάτω

Ποιμένες έπαιζον τον αυλόν,

Όθεν η όρασις επλανάτο

εις γαληνιαίον αιγιαλόν

Τους κεραυνούς είχον ετοίμους

και εις ευώδεις έψαλλον θύμους»

(«Τουρκομάχος Ελλάς»)

Αξιόλογη ήταν πάλι και η συμβολή του Τακτικού Στρατιωτικού Σώματος των Φιλελλήνων και του Αρχηγού του Ιταλού Αντισυνταγματάρχη Κουβερνάτι, που υπεράσπισε γενναία τις ακτές του Λουτρακίου και που δεν επέτρεψε στους Τούρκους να αποβιβασθούν σ’ αυτές και από κει να πλευροκοπήσουν τους μαχητές της Περαχώρας. Το ηρωϊκό αυτό Σώμα είχε αρκετούς τραυματίες κι ανάμεσά τους τον Γερμανό Φιλέλληνα αξιωματικό Λεονάρδο Βοάχ, που υπέκυψε τελικά στα τραύματά του.

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση.

8eCUgvCwsa

46χρονος έσπασε την καραντίνα και συνελήφθη στην Ηγουμενίτσα

Next article

You may also like

Comments

Comments are closed.